Miłość i tęsknota w Bombaju to opowiadania indyjskiego Vikrama Chandry, autora sławnych "Świętych gier". Wydane po angielsku w 1997 roku (tytuł oryg. "Love and Longing in Bombay"), po polsku w 2008 roku (w tłum. Marka Fedyszaka). Nagrodzone Commonwealth Writers Prize dla najlepszej książki rejonu Eurazji.


Książka ta zawiera pięć opowiadań połączonych osobą narratora młodego Radźita Śarmy słuchającego w bombajskim barze opowieści starego Subramaniama. Bohaterami każdego opowiadania są różne osoby, tytuły opowiadań odnoszą się do pojęć w sanskrycie. Trzy z nich


dharma (obowiązek),

kama (miłość),

artha (bogactwo, środki materialne)


przedstawiają sobą trzy z czterech celów życiowych, które (zgodnie ze starożytną filozofią indyjską) są przeznaczone człowiekowi. Brakuje tylko opowiadania zatytułowanego "Moksza (wyzwolenie)", które oznacza ostateczny cel życia człowieka. Czwarte opowiadanie nosi tytuł "Śakti". Słowo to oznacza - moc, siłę i kobiecy aspekt hinduskich bóstw. Ostatnie, piąte - "Śanti" (spokój) jest imieniem głównej bohaterki.


W jednym ze starych bombajskich domów mieści się niewidoczny na zewnątrz lokal. W tym barze, z którego widać morze, przy ginie młody Ranjit Śarma wysłuchuje opowieści starego Subramaniama.